Rozdział 39

<powrót do narracji Kanon>

Szłam z JR'em do domu. Co chwilę kichał.

-Nie jest ci zimno?-spytałam.

-Nie no coś ty.-odparł.

Kłamca. Widzę jak się trzęsie.

Zdjełam swój płaszcz i założyłam mu na ramiona.

-Co..co ty robisz?

-Pomagam ci.-odparłam.

-Ale mi nie jest zimno.

-Nie targuj się ze mną.

Od razu jak wróciliśmy do dormu to rzuciłam picie na stół i poszłam z JR'em do jego pokoju.

Chciałam otworzyć drzwi gdy nagle były zamknięte. Zapukałam.

-Coś się stało?-spytał Aron wychodząc z jakimiś rzeczami.

-Co wy robicie?-zapytał JR.

-Ja i Ren od dzisiaj razem mieszkamy, a ty z Minhyunem. Zgodził się.

Gdy zobaczyłam Rena był cały roztrzepany. Czy oni coś robili razem?

-Dzięki Kanon, że mnie zaprowadziłaś i w ogóle ale sobie poradzę.-powiedział JR.

Dotknełam jego czoła. Matko ono było gorące.

-JR ty masz gorączke.

-Nieprawda czuję się dobrze.

-Usiądź na łóżku.

Posłuchał się, a ja zaczełam szperać po jego szafach. Znalazłam jego niebieską piżamę.

-Musisz się ubrać.

-Nie mam siły-odparł.

-Pomogę ci.

Zaczełam zdejmować mu buty, spodnie i bluzkę. On był cały gorący i drżał. Pomogłam mu też ubrać piżamkę.

-Zaraz wrócę. Przyniosę tobie jakieś lekarstwo.

Wyszłam z pokoju.

<narracja JR'a>

I kto by pomyślał, że przez wpadnięcie do fontanny aż tak zachoruję? Jaki pech! Ale jednak Kanon...jak mi pomagała jej ręce były wszędzie. Sama myśl o jej dotyku mnie radowała, a teraz po tym jakim okazałem się kretynem to ta się mną zajmuje. Kocham ją i wiem to doskonale, że nie przestanę jej kochać nigdy.

Ktoś otworzył drzwi i w nich zjawił się Minhyun, Sanghee i Kanon z jakąś tacką.

-Hej JR źle się czujesz?-spytał Minhyun.

-Trochę-powiedziałem przez nos.

-Wiesz co ja dzisiaj nocuję u Sanghee więc Kanon jest twoja.-odparł.

Dziewczyna spojrzała się na niego krzywo.

-Nie bij mnie!-wrzeszczał.

-Przymknij się JR jest chory tępaku.-powiedziała.

-To ja z Minhyunem idziemy, a wy róbcie co macie robić.-odparła Sanghee ciągnąć Minniego za rączkę.

Kanon za to zamkneła za nimi drzwi i usiadła obok mnie na łóżku. Matko czułem jej truskawkowy zapach nawet jeżeli miałem katar.

-Masz weź to.-odparła.

Dała mi łyżkę z jakąś dziwną substancją. Wziełem ją do buzi i się skrzywiłem. To było gorsze od cytryny.

-Fuj....

-Masz wodę.

Pomogła mi się napić wody.

-Dziękuję.-powiedziałem.

-Za co?-spytała zdziwiona.

-Za to, że się mną zajmujesz, a okazałem się dupkiem.

Kanon lekko się uśmiechneła.

-To nic takiego. Byłam zła ale teraz....po prostu mniejsza z tym. Musisz się wygrzać. Spocisz się, a wtedy będziesz musiał się przebrać.

-Dziękuję jeszcze raz.-powiedziałem.

-Nie ma za co.

Przykryła mnie kołdrą aż po samą szyję i pocałowała mnie w czoło. Dalej nie pamietam co się działo bo zasnełem. Chyba Kanon poszła do siebie.

<narracja Sanghee>

Leżałam z Minhyunem w moim pokoju oglądając na laptopie jakąś komedie romantyczną.

-Ci bohaterowie są powaleni-stwierdził.

-Masz racje...raz ona go kocha, raz on ja, a ona nie....Ale no cóż może ten film nam jakoś pomoże.

Ten spojrzał się na mnie lekko zmieszany.

-Sugerujesz, że ciebie nie kocham?-spytał.

-Nie-zaprzeczyłam.-Chodzi o Kanon i JR'a. Trzeba coś dobrego wymyślić bo raz prawie byli parą ale ten wyskoczył z narzeczonym.

-No tak niestety.

No i jak o wilku mowa wleciała do nas do pokoju Kanon.

-Co tu robisz?-spytałam.

Ta zciągneła swoją pościel ze swojego łóżka.

-Ja lece papa.-odpowiedziała.

-Zakręcona dziewczyna.

-Tak jak ty.-powiedział Minhyun.

Wtedy mnie pocałował. Jak ja go kocham.

-Chcę być z tobą na zawsze.-powiedział.

-Ja też.

Objął mnie ramieniem i nas przykrył.

-Dobranoc kochanie.-powiedział.

<narracja JR'a>

Zbudziłem się nagle. Poczułem się cały mokry i to dokładnie cały. Była druga w nocy. Nie mogłem w ciemności ogarnąć co gdzie jest. Łóżko obok mnie było puste, a na sofie na końcu pokoju leżała Kanon pod cienkim kocykiem.

Próbowałem bardzo cicho wstać ale ta się zbudziła.

-Obudziełeś się.-powiedziała.

-Tak, śpij sobie dalej.

-Spociłeś się?

-Tak.

Próbowałem wstać ale miałem nogi jak z waty.

Kanon od razu do mnie podleciała.

-Daj pomogę ci.

Szybko zdjeła mi koszulę nocną i lekko wytarła moje plecy ręcznikiem.

-Lekarstwo robi swoje-odparła.

Ja tylko lekko się uśmiechnełem i tak wiadomo było,że w tej ciemności nic by nie zauważyła.

Poczułem jak znowu mi zakłada nową, świeżą i czystą koszulę.

-Spodnie to chyba dam radę sam-powiedziałem.

Tym razem udało mi się i sam ubrałem sobie spodnie.

Chciałem się znowu położyć no ale poczułem że moja pościel jest mokra. To klops trzeba....

-Czekaj masz.

Kanon dała mi jakąś kolorową kołdrę z misiami. To jest Rena?

-Skąd ją masz?

-To moja. I się nie sprzeciwiaj JR. Masz leżeć aż się nie wygrzejesz.

Po tym Kanon usiadła no sofę i czuwając nademną zasneła.