Rozdział 26

Kevin poszedł do siebie, a ja miałam się ogarnąć.

-Kanon pytanko. Co ty do cholery z Krisem robiłaś?-spytała Sanghee.

-A nic ważnego jeśli ci o to chodzi.

-Spałaś u niego?

-Ej nie moja wina,że zamknełaś drzwi, A szczerze to sama nie wiedziałam gdzie śpię.

-To gdzie ty do cholery byłaś?

-Byłam na dachu i siedziałam sobie, a potem Kris przyszedł i zasnełam. On był dobrym kolegą i chciał mnie zanieść...

-...do swojego łóżka, tak?-spytał JR nie patrząc się na mnie.

-Nie gadam z wami. I tak przy okzaji. Sanghee ładny rysunek: ( Nikt nie miał być obrażony na tym obrazku(Kris się nie zalicza), to dzieło wyłącznie naszej ,,kochanej'' Sanghee.

-Haha wiem.

-Dobra ja lece.

Poleciałam szybko do pokoju gdy wleciałam nagle na Korę i Sakurę. Obie miały walizki.

-Ej dziewczyny co się stało?-spytałam.

-Nasz ojciec chce żebyśmy wyjechali na kilka dni na jakąś wyspę.-powiedziała. Sakura.

-Chce wznowić nasze relacje, a skoro jesteśmy jego córkami to wiesz.-odparła Kora.

-Będę za wami tęsknić.

-My za tobą też. Ale pamiętaj. Niedługo wrócimy.

Szybko uścisnełam Sakurę i Korę. Niestety musiały już iść. Natomiast ja zrobiłam sobie kitę i wziełam płaszczyk. Byłam gotowa iść do chłopaków.

Jechałam windą. Z tego co pamietałam mieszkali oni piętro niżej. Ciekawe z kim jeszcze mieszkali. Winda staneła,a ja wysiadłam z niej i skierowałam się do salonu. Tam już przy telewizorze siedzieli wszyscy oprócz Kevina.

-O tu jesteś.-zaskoczył mnie z tyłu.

Objął mnie ramieniem i zaprowadził do chłopaków.

-No dobra. Panowie poznajcie Kanon.-gadał Kevin.

-Hej.-powiedziałam.

Eli podszedł do mnie i się przywitał.

-Witaj u nas! U-Kiss! Jesteś trainee?

-Nie. Ja nie śpiewam.

-A powinnaś.-dodał swoje trzy grosze Kevin.-Słyszałem twój śpiew i gre na pianinie.

-Ej ty tez przeciwko mnie?

-O widzę,że dalej masz tą bluzkę. Daj podpiszę się.

Kevin wziął marker i podpisał się na mojej bluzce.

-Ale z ciebie geniusz.-odparł Soohyun.

-Wiem!

Oni są po prostu dziecinni....Jak ja marzyłam by ich w końcu spotkać.

-Ej Kanon, a kogo najbardziej lubisz z nas?-zaskoczył mnie Kevin.

-A tego to ja nie powiem.

-No weż powiedz! Wiem że to jest Kiseop.

Ten gdy usłyszał swoje imię spojrzał się. No tak on był nieśmiały.

-No widzisz Kevin jestem od ciebie ładniejszy.-odparł Lee i pokazał język młodszemu koledze.

Dobra zmieniam zdanie. On nie jest nieśmiały.

-Haha hyung nie żartuj sobie. Przecież każdy leci na moją anielską buzię.

-Nie każdy.-zakaszlnełam.

Ten tylko otworzył oczy ze zdziwieniem.

-Nie odzywaj się do mnie.

-Spokojnie on zaraz się ogranie. Popisuje się przy tobie. Ale nie moja wina,że wolisz mnie.-uśmiechnął się Kiseop.-Chodź usiądź.

Wskazał miejsce obok. Poszłam lekko nieśmiale i usiadłam.

-Z kim wy dzielicie to mieszkanie?-spytałam.

-Z Big Bang i...i z kim chłopcy?

-Z U-kiss.-podpowiedział AJ.

-Nie wiedziałem. Co za szok. Muszę zdobyć autograf tego sexi ciacha Kiseopa.

Myślałam,że padne oni są nienormalni.

-Tak na serio to jeszcze z Girl's Day.-odparł Soohyun.

-O lubię je.-powiedziałam.

-Serio? A ty z kim masz mieszkanie?-spytał Lee.

-Z Nu'EST, B.A.P i EXO no i może jeszcze trzy trainee z SM.

-Tak? A ty?

-Ja pracuję w gazecie z przyjaciółką.

-Tak a ładna jest?-spytał Kevin.

-Ty się przecież nie odzywasz do mnie.

-Idź się utop.

Wszyscy się zaśmiali nawet Kevin.

<narracja Sanghee>

-Ej Michu co robimy?-spytałam.

-No wiesz leżymy.

Leżałyśmy z nudów na sofie. Nagle przyszedł do nas Luhan i Sehun.

-Hej co robicie?-spytał Lulu.

-Leżymy.-odparłyśmy razem.

-Hmm...to nie brzmi ciekawie. Szkoda,że reszta chłopaków poszła sobie gdzieś tam. Niestety Luhan jest hetero.-odparł Sehun.

Spojrzałam się na niego.

-Zboczona tęcza.-stwierdziłam.

-Czy ja ci na tęczę wyglądam?

-Tak masz kolorowe włosy i jesteś zboczony.

-Haha. Nie prawda.

-Ale wywnioskowując z twojej wypowiedzi wiemy,że jesteś homo.-powiedziała Michu.

-Dobre.-powiedziałam.

Walnełyśmy piątkę.

-Nie jestem homo. Mam to wam udowodnić?

-Tak.

-Michu pocałuj mnie.

Sehun nastawiał usta prosto na naszą kochaną przyjaciółkę. Ta się totalnie wystraszyła. Ale tylko go zepchneła z sofy.

-Nie musisz nic udowadniać. Tym bardziej na mnie.

-Hej też się nudzicie?-spytał Himchan.

Usiadł centralnie obok naszej Michu. Ta zrobiła się przez to cała czerwona.

-Wiecie co ja zaraz przyjdę. Przypomniało mi się,że zostawiłam coś u Minhyuna.

Wstałam wolno i poszłam do sypialni Rena i Minniego. Tak naprawdę to zostawiłam tam bluzę mojego słodziaka. Raz ją miałam i nie zamierzałam jej zostawić tam.

Weszłam do ich pokoju. Zaczełam powoli myszkować po szafkach. Wreszcie znalazłam inna ale za to ładniejsza bluzę. Zamierzałam ją wziąć gdy.

-A ty co tu robisz?

Odwróciłam się jak poparzona. O w dupę Minhyun.

-Hej ja...szukałam...tutaj mojego bryloczka...

Szłam do tyłu aż zderzyłam się z szafą. Minhyun podszedł do mnie. Był tak blisko.

-Nie kojarzy mi się żebym widział tutaj jakiś bryloczek.

-Hahah..no bo...

-Ci...

Położył swój palec na moich ustach. Matko był tak blisko mnie. Nagle dotknął mnie w pasie i lekko przysunął do siebie.

-Hmmm....-myślał.

Patrzył się w moje oczy. I wtedy....lekko mnie przesunął w prawo i wtedy wypuścił mnie z objęć. Otworzył szafę i szerał coś w niej.

-Proszę to dla ciebie pod jednym warunkiem.

Trzymał w dłoni jakiś duży t-shirt.

-Jakim?-spytałam.

-Dasz mi jakąś bluzkę Kanon. Nie ważne co ale coś jej.

No i wtedy mnie zamurowało. Na cholere mu bluzka Kanon. Czy oni...? O nie...

-A po co ci?-spytałam ukrywając złość.

-JR chce jest taki szalony jak ty. Dlatego na tym skorzysta cała nasza czwórka.

-Acha. Ok.

Wziełam bluzkę od Minhyuna.

-A teraz leć. Matko spać mi się chce.

-Obudziłam cię?

-Nie.

Odprowadził mnie do drzwi, a gdy wyszłam złapał mnie za rękę.

-Do zobaczenia Sanghee.

I wtedy pocałował mnie w policzek.

Zamknał drzwi, a ja stałam jeszcze dobre kilka minut nie widząc co się stało.

Rozdział 25

To co kończymy opowiadanie na tym,że Kanon będzie z Krisem. Dziękuję,że tak długo ze mną byliście. Ale JR nie dał rady....Żartuję...JR mam nadzieje,że dasz radę (ale tylko ja to wiem) Miłego czytania :D

<narracja Kanon>

-Już ci lepiej?-spytał Kris.

-Tak jasne. Trochę lepiej.

-Idź się przebrać bo się lepisz.

-Dobrze.

Zaczełam już iść ale Kris szybko złapał mnie za rękę. Spojrzałam się na niego z znakiem zapytania na twarzy.

-Chcę ciebie odprowadzić. Muszę się upewnić,że nie znikniesz.-powiedział.

Ja tyko jak głupia przytaknełam głową.

Kris odprowadził mnie do pokoju, a potem poszedł do siebie.

Szybko poleciałam do siebie i przebrałam się w ciut przydużą bluzke z U-kiss, a do tego kolorowe spodnie. Wziełam swój koc. Musiałam się stąd wyrwać na pewien czas.

<narracja Krisa>

Szłem do swojego pokoju gdy nagle zobczyłem,że coś przyczepiło się do mojej bluzki. Spojrzałem się. Był to naszyjnik w serce, a w środku była dziurka do klucza. To chyba było Kanon. Musiałem jej to zwrócić.

Szłem w stronę jej pokoju. Gdy doszłem do niego zobaczyłem JR'a i Sanghee, którzy rozmawiali ze sobą. Niestety zauwazyli mnie.

-A ty dokąd?-spytał wściekle JR.

-Musze zanieść coś Kanon.

-Mówiłem ci....

-W nosie ciebie mam. Ogarnij się.

-Nie wpuszczę cię.-powiedziała Sanghee.-Nawet o tym nie myśl.

-Ale...

-Nie ma żadnego ale.

Nagle z ich pokoju wyszedł Ren trzymając jakąś kartkę.

-Ren co ty tu robisz?-spytała Sanghee.

-Chciałem pogadać z Sanghee. To bardzo ważny temat ale zostawiła kartkę. Poszła na spacer bo nie mogła zasnąć.

-Co?-niedowierzał JR.

-Poszła na spacer więc jej nie będzie.

-Trudno ja już idę.-powiedziałem.

-Nie waż mi się iść tylko za nią.-powiedział JR.

-Spokojnie nie zamierzam się ruszyć z tego budynku.

Wiedziałem gdzie jest Kanon. Nie jestem taki ślepy.

<powrót do narracji Kanon>

Siedziałam sobie na ławce przykryta grubym kocem. W nosie miałam to,że była zima. Byłam przyzwyczajona do zimna więc nic mi to nie robiło.

Usłyszałam nagle jakieś kroki. Ktoś szedł do mnie.

-Czemu siedzisz tu sama i to w takim zimnie?

Odwróciłam się. Kris.

-Siedzę tutaj bo podziwiam gwiazdy.

-A czyli mnie też możesz popodziwiać?

Parsknełam śmiechem.

-Pięknie jest tutaj.-powiedział nagle Oppa.

-Wiem. JR mnie tu przyprowadził.

-Ej nie płacz.

Kris przysunął się do mnie.

-Kochasz go, prawda?

-To nie tak. Ja go bardzo lubię i myśl o tym,że on czuje się zazdrosny i krzyczy na innych z mojego powodu...to mnie rani.

-A ja ci powiem tylko to,że go bardzo lubisz.

-Ty też jesteś przeciwko mnie?

-Nie jestem. Po prostu chcę wiedzieć czy mam jakieś szanse.

Zamurowało mnie to. Nie wiedziałam co powiedzieć.

-Ale wiem,że nie czujesz tego samego.

-Kris...ja...

-Wiem dziwi cię to. Ale to twoja decyzja.

-Dziękuję. Przynajmniej ty pozwalasz mi na samodzielną decyzje.

-A co wszyscy wybierają za ciebie?

-Tak! Każdy wybiera za mnie! Ale ja lepiej wiem co dla mnie jest dobre.

Kris tylko spojrzał się i bez słowa przytulił się do mnie.

-Spokojnie. Jeszcze nadejdzie dzień kiedy będziesz żyć długo i szczęśliwie.

Oparłam się lekko o niego, a ten pocałował mnie w policzek.

-Ale i tak będę walczyć o ciebie i się nie poddam.

<narracja Sanghee>

<Rano>

-Hej chłopcy.-powiedziałam rzucając się na kanapę.

Minhyun i Aron robili coś w kuchni,a JR siedział na kanapie.

-Ej rozchmurz się.-powiedziałam.

-Nie mogę. Cały czas mamw głowie to co wydarzyło się wczoraj.

-Wiesz co? Wyślij Kanon kwiaty, a na Walentynki umów się z nią.

Ten spojrzał się na mnie jak na jakieś dziwne zjawisko.

-Walentynki są za miesiąc!

-Ale trzeba już robic przygotowania.-powiedziałam.

Nagle ktoś przyszedł. Miałam nadzieje,że to Kanon bo na noc nie wróciła do domu. Ale to nie była ona tylko jakiś chłopak.

-Cześć jestem Kevin z U-kiss i jest Kanon?

-Co wy wszyscy macie do niej!-wrzeszczał JR.

-Wybacz kolega ostatnio nerwowy jest.-powiedziałam.-Ale Kanon niestety nie ma. Mam jej coś przekazać?

-Nie. To jest sprawa pomiędzy nami i wolę nie gadać o niej.

-Hej szukacie Kanon?-spytał się Luhan.

Usiadł obok mnie i się uśmiechnął.

-Tak wiesz gdzie jest?-spytałam.

-Czekaj.

Ten wyjął telefon i zadzwonił do kogoś.

-Hej Kris tutaj przyszedł ktoś do Kanon. To wazna sprawa. Weź ją tutaj przyprowadź.

Myślałam,że oczy mi z orbit wyjdą. Kanon spała z Krisem? O fack.

<powrót do narracji Kanon>

Obudziłam się powoli. Gdzie ja byłam?

-O obudziłaś się.-powiedział Kris.

-Gdzie ja jestem?

-U mnie i Luhana pokoju. Jak zasnełaś tam na górze nie chciałem ciebie budzić więc postanowiłem zanieść ciebie do twojego pokoju. Ale drzwi były zamknięte i był tam rysunek.

Podał mi jakąś kartkę. Tam był narysowany jakiś trol, a niżej napisane było ,,Wstęp zabroniony trolowi Krisowi''. Myślałam,że nie wytrzymam. Zaśmiałam się.

-Dziewczyny mają wyobraźnie.

-Tak. Wiesz ktoś przyszedł do ciebie.

-Ok.

Wstałam z łóżka i ubrałam buty. Wtedy szybko poleciałam z Krisem do salonu. Jak się okazało moim gościem był Kevin, który jak od razu mnie zobaczył to oczy mu się zaświeciły. Przypomniało mi się wtedy,że mam bluzkę z U-kiss.

-Hej Kanon!

-Cześć Kevin, o co chodzi?

Podeszłam do niego.

-Bo wiesz Kiseop ma za jakieś trzy dni urodziny, a ja chcę byś pomogła mi znaleźć dla niego prezent.

-A dlaczego ja?

-No bo...trudno mi to wytłumaczyć.

-Ok. Pomogę tobie.

-Dziękuję.

Zaczął mnie ściskać.

-Kevin dusisz mnie.

-Oj wybacz nie chciałem najmocniej.

-To co mam wtedy zrobić?

-Przyjdź do nas za chwilkę. Poznasz Kiseopa i zapewne zaprzyjaźnisz się z nim bo on jest taki pocieszny, a jutro po próbie pojedziemy kupic mu prezent. To co zgadzasz się?

-Jasne,że tak.

Spojrzałam się kątem oka na JR'a. Ten nie okazywał emocji ale jego oczy mówiły za siebie. Jest zły, zazdrosny i tęskni.

Rozdział 24

<narracja Kiry>

-Kira chcesz kurczaka?-spytał Onew.

-Nie dzięki. Zaraz pewnie muszę iść.

-No weź przestań.-mówił Taemin.-Zostań jeszcze. Dopiero co jest pierwsza w nocy. Zostały jeszcze cztery części Potera.

-No ok.

Nagle ktoś zapukał.

-Ej niech ktoś otworzy drzwi.-mówił maknae.

-No idź ty.-powiedział. Onew.

-Ja już pójdę.-zniechęcią wstał Key.

Poszedł do drzwi. Można było potem tylko usłyszeć jakieś śmiechy.

-Patrzcie kogo wam przyniosłem.

Był to Kris i Kanon.

-A mówiłem,że jesteście parą.-przypomniał maknae.

-Kanon co tu robisz?-spytałam.

-Przyszłam po ciebie. Chodźmy lepiej do naszych pokoi.

-Wiesz wolałabym zostać ale chodźmy już lepiej.

-No Kira zostań!-krzyczał Onew.

Rzucił się na mnie i zaczął mnie przytulać.

-Dusisz mnie.

-Przepraszam.

Wypuścił mnie ze swoich objęć.

-A musimy już iść?-spytałam.

-Jak chcesz możesz zostać ale wolę ciebie mieć przy sobie. Mam nadzieje,że chłopacy odprowadzą ciebie i nie będą dusić.

-Hmmm...no wiesz...

-Musze tobie coś powiedzieć w tajemnicy i po smsie Sanghee to jest zebranie dziewczyn. Chodzi o sprawy...

Kanon nie musiała mi dwa razy tłumaczyć. Chyba nasza Sanghee się zakochała.

-Dobra idziemy.

No i poszliśmy do naszych pokoi.

<powrót do narracji Kanon>

<dziesięć minut potem>

-No a więc o co chodzi?-spytałam.

Sanghee od dłuższego czasu była rozkojarzona. Chodzi o Minhyuna, wiem o tym doskonale.

-Minhyun się przytulił do mnie!-piszczała.

-Gratuluję!!!

-Słuchajcie za jakiś miesiąc są walentynki i ja muszę w ten dzień być z nim jasne! Dlatego opracowałam plan.

-Jaki?-spytała Michu.

-Normalny. Będę przysyłać mu liściki od tajemniczej wielbicielki, a on się we mnie zakocha i zaprosi na randkę na walentynki.

-Ale skąd on będzie wiedzieć,że to ty?-spytała Kira.

-Pewnie się skapnie. Jesteśmy stworzeni dla siebie.

-Hmm...czyli,że jak facet ciebie przytuli to oznacza,że on ciebie kocha?-spytałam.

-No tak.

-To się nie trzyma kupy, a jak ktoś się przyjaźni?

-Wiesz czasem tak jest,że jedna osoba chce przyjaźń i nie widzi zalotów drugiej osoby.

-Dasz przykład?-spytałam.

-Tak. Ty i JR.

-Co?!

-No tak on robi do ciebie maślnae oczka, a ty go odpychasz.

-Sanghee przestań. Proszę.

-Ok. To co robimy piżama party?

Wszystkie się zgodziły i już po kilku minutach siedziałyśmy w naszym przedpokoju w piżamach i kocach.

-To co, gadamy o chłopakach?-zasugerowała Sanghee.-Michu zaczynaj.

-Czemu ja?

-Bo tak. Mów.

-No wiecie podoba mi się całe B.A.P ale po ostatniej wpadce z Zelem i Himchanem...coś się zmieniło.

-Po prostu jesteś rozdarta pomiędzy nimi.

-Nieprawda! A może...ale wolę Himchana.

-Serce nie sługa, a ty Asakura? Jesteś cicha i niec nie mówisz.

-Po prostu jestem zamknięta w sobie.

-A kto ci się podoba?

-Nikt...

-To Dongho prawda?-spytałam.-Cały czas się patrzył na ciebie, a ty na niego.

Asakura zarumieniła się lekko.

-A więc podoba ci się pan Dongo?-spytała Sanghee.-Jak słodko. A tobie Kira?

-Mi Temin ale on sądzi,że jesteśmy przyjaciółmi. To trochę boli.

-Spokojnie to się jeszcze wyjaśni. A ty Kora?

-Mi nikt. Na razie nikogo nie mam na oku.

-Dobra to wszyscy już wypowiedzieli swoje zdanie.-skończyła Sanghee.

-Ej a ja to co?-zapytałam.

-A ty nic. Tobie podoba się JR ale ten zboczeniec Kris się przystawia do ciebie więc klapa jest.

-To nieprawda.

-Kris to zboczeniec,a JR to twój ryczerz na białym rumaku.

No ja ją kiedyś trzepne po prostu.

-Kanon chodź. Musisz mi pomóc.

-Na co ci jestem potrzebna?

-Musisz zagadać chłopaków i stać na czatach. Chcę podrzucić liścik Minnniemu.

-No ale.

-Nie ma ale.

Sanghee wstała i ręką mnie zaciągneła do wyjścia.

Poszłyśmy do pokoju Rena i Minhyuna. Na szczęście nikogo nie było.

-Dobra zrób to szybko.-powiedziałam.

-Ok przecież wiem, który to pokój Minhyuna.

-No ja myśle. Idź już.

Park poszła do sypialni chłopaków. Zaraz po tym jak weszła usłyszałam jakieś kroki. O nie! JR i Minhyun idą wraz z Aronem.

-O hej Kanon co tu robisz?-spytał Minhyun.

-Hahaha....szukałam was. Muszę wam coś powiedzieć.

-Ok ale w naszym pokoju.

Zagrodziłam im drogę.

-Lepiej nie.

-A to czemu nie?

-Bo... Chcę z wami tutaj pogadać.

-A więc o co chodzi?-spytał Minhyun.

-No bo....bo..chcę cię zabić za wczoraj.-wypaliłam.

-A za co dokładniej?

-No że powiedziałeś,że według mnie JR i Aron...

-...słodko rapują. No tak.

Aronowi oczy się zaświeciły.

-Naprawdę tak myślisz?-spytał.

-No tak fajnie rapujecie.

-Acha no dobrze to idzemy do Minhyuna do pokoju.

-Nie!!!

-Tak!!!

Aron podniósł mnie z ziemi i odsunął. Wraz z chłopakami wlazł do pokoju.

-Zboczeniec!-wydarłam się.

Matko jak znajdą Sanghee to będzie dupa. Szybko przecisnełam się do pokoju. Nikogo nie było. Nie wiem jak to ona zrobiła ale się jej upiekło.

-O hej Kanon szukałam ciebie.

Odwróciłam się. Za nami satała Sanghee.

-O to ja już idę. Cześć.

Szybko poleciałam jak strzała do przodu.

-Zabiję ciebie!-wydarłam się.

-Spokojnie plan się udał.

-Może dla ciebie. Bałam się, że nakryją ciebie.

-Spokojnie stanełam za drzwiami i potem jak weszliście wyszłam i udawałam,że ciebie szukałam.

-Matko święta.

Stanełam i zagrodziłam jej drogę.

-A teraz pytanko mam do ciebie. Co masz pod bluzką?-spytałam.

-Ej zboczeńcu ja ci nie zaglądam to ty mi też nie.

-Przyznaj się. Zabrałaś coś Minniego.

-No dobra. Wziełam jego bluzkę. Oddam mu ją...później.

-I ja mam ci wtedy pomóc?

-Tak.

-O nie. Ja się wypisuję.

Szybko się odwróciłam i wpadłam na kogoś. Był to Kris, który przez przypadek rozlał cały swój porzeczkowy sok na moją piżamę.

-Ojej przepraszam.-powiedział przerażony.

-Nic się nie stało.

Zaczął niezdarnie ścierać ze mnie sok.

-Nie bo tak będzie gorzej.-powiedziałam.

-Ej zboczeńcu ja to zrobię.-powiedziała Sanghee.

-Ja zboczeniec?!-zdziwi się Kris.

No i wtedy przyszedł JR.

-A co tu się dzieje?-spytał.

Matko co za nietypowa sytuacja. No i wtedy przylazł jeszcze Minhyun. Chyba zobczył,że Sanghee trzyma jego bluzkę.

-Ej co tu robi moja bluzka?-spytał.

-A co Krisa łapy robią na Kanon?!-wydarł się jakże spokojnie ( nie uwierzę w to,że spokojnie) JR.

-Sok mi się rozlał.-powiedziałam.

-A ja tą bluzkę pożyczyłam na chwilkę?-mówiła Sanghee.

-Acha. To lepiej obgadajmy to....

Minhyun wziął Park za rękę, a ta się uśmiechneła. No ale jej zazdroszczę ja trafiłam za to na nich...Nie marudzę ale widać,że JR jest wściekły.

-Wiesz co lepiej zostaw Kanon.-powiedział JR.

-Wiecie co ja już sobie pójdę i się przebiorę. To zaczyna się lepić.

Szlam w stronę pokoju ale coś mnie korciło by popatrzeć co oni wyprawiają. Schowałam się za ścianą i podsłuchiwałam.

-Posłuchaj mnie.-mówił JR.

-Nie to ty mnie posłuchaj. Nie jesteś jej facetem by decydować z kim ma być i z kim rozmawiać.

-Przestań jasne!!! Zostaw ją! Pogarszasz tylko sytuacje! Idź poderwij sobie jakąś Exotic czy coś bo ja nie zamierzam patrzeć jak próbujesz ją wykorzystać!

-Wiesz co tobie chyba się poprzewracało w głowie! Odwal się odemnie i od Kanon! Bo ja też nie ręczę za siebie..

O nie tego było dla mnie za dużo. Musiałam iść do Sanghee i tak zrobiłam. Po kryjomu poszłam do niej i do Minhyuna. No tak oni śmiali się w najlepsze i śpiewali. Po co mam im przeszkodzić? Pewnie niedługo się pocałują,a ja zniszczę całą ich atmosfere.

Zawróciłam się i wpadłam na JR'a

-A ty nie w pokoju?-spytał się.

No tak specjalnie to robi. Zachowuje się tak jakby nic się nie stało.

-Jak mogłeś.-powiedziałam.

-Ale co?

-Jak mogłeś! Myślałam,że wytłumaczyliśmy sobie te wszystkie rzeczy, a ty krzyczysz na Krisa!

-Słyszałaś wszystko.

-Tak! Zachowałeś się okropnie.

-Kanon...

Chciał dotknąć mnie, przytulić ale ja go odepchnełam.

-Przestań już.

Uciekłam od niego. Oczy same cisneły mi się na oczy. A ja go tak lubiłam. Myślałam,że jesteśmy przyjaciółmi.

Na zakręcie wpadłam na kogoś. Kris.

-Kanon czemu płaczesz?-spytał.

Nie wiedziałam co powiedzieć. Patrzyłam się tylko na niego.

-Już dobrze.-mówił.

Przytulił się do mnie i zaczął gładzić moje włosy.

-Spokojnie co się stało?

-Słyszałam wszystko co mówiliście. Przepraszam cie....

-Nie masz za co..po prostu jest zazdrosny to tyle, a teraz uspokój się.

<naracja JR'a>

-Co się stało?-spytała Sanghee.

-Nic muszę dogonić Kanon.

-Leć.-powiedział Minhyun.

-Lecę i szczęścia w związku.

Pobiegłem szybko. Minhyun nie zdążyl na mnie nawrzeszczeć. Musiałem wszystko wytłumaczyć Kanon. Musiałem po prostu. Było mi strasznie głupio ale to dla jej dobra.

Skręciłem w prawo i zobaczyłem.... Kris i Kanon się obejmowali. Cały czas płakała.

I wtedy mój i Krisa wzrok spotkały się. Ten nic nie zrobił tylko uśmiechnął się chamsko. Mysli,że wygra ze mną. O to niech się już nie martwi bo na pewno przegra.  

Rozdział 23

Wyszliśmy z windy. Moim oczom ukazała się drewniana ławka a wszędzie były oświetlenia różnokolorowe.

-Wow.-powiedziałam.

-Fajne co? Znalazłem to miejsce wczoraj i chciałem tobie je pokazać.

-Te światełka są fajne.

JR zaprowadził mnie do tej ławki. Usiedliśmy. Nie znałam dokładnego celu naszej wyprawy, a ponieważ była zima to schowałam ręce do swojej kieszeni w płaszczu. Wtedy natrafiłam na opakowanie żelków. No tak gdy je kupiłam walnełam do kieszeni by mi nikt nie podjadł.

Wyjełam je zatem i otworzyłam. Położyłam opakowanie między mną, a JR'em.

-Żelki?-spytał się.

-Ty tak jak Minhyun. Lubię żelki jasne?

-Nie o to chodzi. Po prostu się zdziwiłem zawartości twojego płaszczu.

-Kurcze, wydała się moja tajemnica. Koteczku ty się tylko nie odzywaj.-mówiłam do płaszcza.

-Hahah-śmiał się JR-Nie wydam twojej tajemnicy.

Wziełam żelka i go zjadłam zachęcając by zrobił to samo JR.

-Bierz.

-Dzięki ale nie lubię robaków.

-Serio? Bo wiesz te to są genetycznie zmutowane.

-Acha chyba,że.

No i tak siedzieliśmy i się śmialiśmy przez pewien czas.

<narracja Sanghee>

Usiadłam powoli na swoim miejscu no ale na miejsce Minniego podsiadł się Aron.

-Aron! Wyłaź!-krzyknełam.

-A dasz mi buzi?

-Nie! Oszalałeś!

-No właśnie.-mówił Sehun.-Ona prędzej by mnie pocałowała.

No myślałam,że wyjdę z siebie. Wszędzie wokół mnie same zboczuchy i weź tutaj żyj i oglądaj.

-Dobra chłopacy ogranijcie się. Ja siedzę obok Sanghee.-mówił Minni.-Chyba,że wolicie towarzystwo JR'a?

-Nie.-powiedział Aron.-Jeszcze mnie skrzywdzi, a moja piękna twarz musi jakoś uwieść tą nadobną niewiastę.

Minhyun zrobił face palm, a gdyby mój wzrok potrafił zabić to Aron byłby już trupem.

-Ok ok poddaję się. Z chęcią bym teraz podenerwował Kanon ale nie wiem gdzie jest.

-A ona i JR przypadkiem gdzieś nie poszli?-mówiła Michu.

Powoli usiadłam na swoje miejsce, a obok mnie mój słodziak. Nareszcie!!!

-Ale jak to Kanon i...JR.-mówiłam.

-Ach miłość rośnie wokół nas...-śpiewał Ren.

-O mam dobry pomysł. Niech Aron zajmnie się Renem.

Maknae spojrzał się na mnie przerażony, a oppa tylko głupio się uśmeichnął.

-Nie! Ja nie chcę spędzać czas z tym zboczeńcem!!!-krzyczał.

-To chodź pobawimy się w coś.-mówił Sehun.

OMG oni pasują do siebie.

-Ok to chodź do mnie do pokoju.-mówił rozradowany maknae.

Oboje zaczeli iść.

-Ale z was piękna para!-krzyknełam.

Ren odwrócił się.

-A ty zakochałaś się w Minhyunie.

-Co ty szczylu!!!

Chciałam do niego wstać ale mój słodziaczek mnie zatrzymał.

-Nie warto.-powiedział.

Posłuchałam się go. No i wtedy stało się coś fantastycznego. Minhyun mnie objął.....chyba padne.

-Ej ale nie mdlej mi tutaj.-powiedział.

Nie wiedziałam co powiedzieć.

-O zaczyna się.

<powrót do narracji Kanon>

-Wiesz co fajnie się z tobą spędza czas.-mówił JR.

-Dzięki z tobą też jest miło.

-Wiesz powiem ci,że...ładnie śpiewasz.

-Co?

-Usłyszałem twój śpiew jak siedziałaś z....Krisem.-te ostatnie słowo powiedział złowrogo.

-A wtedy. Nie lubię śpiewać. Po prostu nie śpiewam.

-Ale powinnaś. Masz wielki talent. Powinnaś iść na przesłuchanie.

-Dzięki ale nie. To była tylko zwykła kołysanka, takie coś każdy zaśpiewa.

-A jednak dla ciebie nie była taka obojętna.

-Ja nie...nie chcę o tym rozmawiać.

-Ale Krisowi mówiłaś.

-Mówiłm bo moglam mu zaufać.

-A mi nie możesz.

-JR nie utrudniaj sprawy.

-Lubisz go i to bardzo.

-Nie o to chodzi.

-To o co? On się patrzy na ciebie, a ty na niego i się jemu zwierzasz.

Nie wytrzymałam po prostu. JR wspaniały ale teraz przesadził.

-Ja....nie zrozumiesz tego.

Wstałam powoli. Nie mogłam tego wytrzymać. Poczułam jak po policzkach spływają mi łzy.

-Ja już idę.

Szłam w stronę wyjścia gdy JR zagrodził mi drogę.

-Coś jeszcze chcesz powiedzieć?-spytałam.

On tylko patrzył się na mnie.

Ominełam go ale ten złapał mnie za rękę. Obrócił i przytulił mnie.

Co to miało być?

-Przepraszam ciebie za to, poczułem się....trochę...zazdrosny.-mówił mi do ucha.

-Co?-spytałam.

-Wiesz lubie ciebie i jak widzę,że się z nim przyjaźnisz to czuję się odrzucony na drugi plan.

-Ej nawet tak nie mów.

Przytuliłam go bardziej.

-Już lepiej?-spytał JR.

-A tobie?

-Tak.

-To mi też.

Wypuścił mnie z uścisku. Wziął kosmyk moich włosów i zawiesił mi go za ucho. Następnie wytarł moje łzy.

-Nie powinnaś płakać.

-Wybacz...ja po porstu...

-Nic już nie mów. Nie chcę żebyś płakała.

-Dobrze.

-Masz śliczne oczy wiesz o tym prawda.

-Nie.

-Na serio? Bo według mnie one dodają ci uroku.

No i wtedy znowu zaczeła się kolejna powtórka. JR schylił się do mnie by spojrzeć na moje oczy. Nasze usta były tak blisko siebie, a on przysuwał się coraz bliżej. Tym razem nie chciałam odejść byłam gotowa na wszystko.

Już prawie się pocałowaliśmy gdy....usłyszeliśmy jakiś stukot. Spojrzałam się w stronę drzwi. Tam stał Kris.

-Przepraszam nie chciałem wam przeszkadzać.-mówił-Szukałem ciebie Kanon i nie wiedziałem,że jesteście sami.

-Nic się nie stało.-powiedziałam.

-W zasadzie to trochę nam przeszkodziłeś. I coś tobie mówiłem.-mówił JR.

-Tak wiem.

-O co chodzi?-spytałam.

-O nic już. Chodź Kanon na dół.-powiedział JR.

Złapał mnie za rękę ale ja go puściłam.

-Ja muszę iść jeszcze po Kirę więc idźcie sami.

-Idziesz do Shinee?-spytał Kris.-Idę z tobą muszę coś chłopaką dać.

-Ok

Poszliśmy razem, a JR sunął jak cień za nami. To co wydarzyło się kilka sekund temu zmieniło się w milion lat świetlnych.

Rozdział 22

Najpier ogłoszenie.
1. Zaczełam czytać takiego bardzo śmiesznego bloga o Nu'EST. I chcę wam tutaj dać do niego link. Mówię,że on jest taki śmieszny,że śmiałam sie co chwilę. I tego bloga pisze jedna z moich wiernych czytelniczek :D .
Opowiadanie o zespole Nu'EST
2. Jest akcja żeby na rocznice U-Kiss wbić do piosenki Neverland 10 milionów wyświetleń. Niech nasi chłopacy sie zdziwią. Więc prosze o pomoc żebyście wbijali wyświetlenia i pomogli nam KissMe. Dziękuję bardzo za wysłuchanie.
Dalej życze miłego czytania :P

Siedziałam w pokoju. Musiałam się ogarnąć bo była 19:00. Usiadłam na łóżku z laptopem. Przeglądałam to co nagrałyśmy z dziewczynami. Sporo było tego. Postanowiłam jednak wejść na facebooka. Dużo się działo od kąd wyjechałam tutaj.

-No proszę Wiktor chyba sobie znalazł dziewczynę.

Wolałam się nie zadręczać przeszłością. A właśnie gdzie jest Sanghee?

Wstałam powoli odkładając laptopa. Wyszłam do przedpokoju i sprawdzałam po kolei pokoje dziewczyn. Pustka kurcze. Gdzie je wcieło?

Postanowiłam iść do salonu no i znalazlam je wszystkie.

-Co robicie?-spytałam.

-Czekamy na maraton Harrego Potera!!!-piszczała Sanghee.

-Ok to ja lepiej pójdę gdzieś indziej.

-Nie lubisz tego filmu?-spytała Michu.

-Oglądałam go tyle razy,że już mi się nie chce.

No i wtedy przyszło EXO, Himchan i Zelo.

-Wy też na maraton?-spytał Sehun.

Rzucił się na kanapę prosto obok Sanghee.

-Masz adoratora.-powiedziałam.

Ta zirytowana zrzuciła go prosto na ziemię.

-Bolało!-krzykneła nasza happy tęcza.

Wtedy przyszli chłopacy z Nu'EST. Minhyun ostożnie usiadł obok Sanghee.

-Ale mnie to nie zwalisz?-spytał ostrożnie.

-Oczywiście,że nie.

-Ja idę do pokoju. Później wpadnę.-powiedziałam.

<dwadzieścia minut póżniej>

Przyszłam z laptopem do kuchni i usiadłam przy stole w którym był ogromny łuk gdzie mogłam widzieć telewizje. Wszyscy oglądali Potera. Westchnełam i włączyłam laptopa. I wtedy doznałam szoku. Ktoś mi kurcze grzebał w laptopie!!! Wszędzie był Minhyun i serduszka. Sanghee....

-Widzę,że mnie bardzo lubisz.

Podskoczyłam lekko. Był to Minhyun który usiadł obok mnie.

-A to nie....

-Spokojnie nie musisz się tłumaczyć.

-A ty czemu nie oglądasz filmu zresztą?

-Nie chce mi się....dojdę pod koniec, a ty?

-Też mi się nie chce.

-To jesteśmy razem w tym bagnie.

Uśmiechnął się promiennie. Chyba już wiem co Sanghee w nim widziała.

-Muszę zmienić tapetę.-stwierdziłam.

-A mi się ta podoba. Ten facet jest piękny po prostu...

-Ależ ty skromny.

-No wiem.

Zaśmialiśmy się. Muszę w końcu tapetę zmienić. Patrzyłam się na obrazki po kolei jak lecą. Minhyun. Minhyun. Minhyun.....same Minhyuny.

-Zabije ją.-stwierdziłam.

Ze złości po prostu nie wiedziałam jakie zdjecie wybrałam na tapetę.

-Hej wy też nie oglądacie.-mówił Kris.

Przysunął sobie krzesło i usiadł przy mojej lewej stronie. Patrzyłam się na niego. On paczał na laptopa i się uśmiechnął.

-Dlaczego się.....

...spojrzałam na laptopa. Zabiję ją. Zabiję po prostu. Musiałam głupio wyglądać. Buzia otwarta i ogromne oczy.

-Minhyun czemu nie mówiłeś że to wstawiłam?-spytałam.

-A wiesz....

-Wiedziałeś!

Walnełam go w ramię.

-Spokojnie ja ciebie też lubię......a ty mnie chyba bardzo bo tyle tych serduszek przy moim zdjeciu.-gadał Kris.

-Ale to nie....nie kłócę się z wami.

-Lepiej nie.

Minhyun wstał z krzesła i poszedł zobaczyć lodówkę.

-Wiecie co? Mamy problem.-mówił Minni.

-A to czemu?-spytałam.

-Nie mamy pożywienia!!! Trzeba iść do sklepu a to jedyna rozrywka jaka może się nam przytrafić w najbliższym czasie.

-Idę z tobą.

-Ja też-powiedział Kris pacząć się na mnie.

-To idziemy we trójkę.

Po kilku minutach ogarneliśmy się.

-Idziemy do sklepu.-powiedziałam.-Idzie ktoś z nami?

-Ja idę. Oni są jak zombie.-mówiła Kira-Tylko patrzyć się na Potera.

A zatem cała nasza czwórka poszła do windy. A ponieważ byliśmy na ostatnim piętrze nie licząc dachu to nie było w sumie takiego dużego ruchu.

-Panie przodem-powiedział Minhyun gdy winda się otworzyła.

Weszłam z Kirą posłusznie i zaczełyśmy rozmawiać. Winda zatrzymała się na dwudziestym piętrze , a było ich w sumie trzydzieści. No i wtedy gdy winda się otworzyła to Kira zaczeła cicho piszczeć. Do naszego magicznego transportu wszedł Taemin z Shinee.

-Hej Kira.-powiedział i się uśmiechnął.-O cześć Kris.

-Hej Temin.-mówiła Kim.

-A ty gdzie się wybierasz?-spytał Kris.

-Do sklepu. Chłopacy Potera oglądają, a ja idę po przegryzkę.-mówił maknae.

-My też idziemy. Chcesz iść z nami?

-Pewnie ale wy chyba idziecie na randkę.

No zszokował mnie on tym wyznaniem.

-A więc Kris ty z Kirą razem? A wy to...

-Jestem Kanon.-powiedziałam.

-A ja Minhyun i nie jesteśmy parą nawet gdyby Kanon o tym marzyła.-mówił Minni.

-Co?!

-No wiesz nie jestem gotowy na związek.

-Zaraz padne.

-Ja też.-potwierdziła Kira.-Ja nie jestem na randce z Krisem...za stary jest na mnie.

-No wypraszam sobie to.-powiedział.

-Wiecie co? Kira i Teamin niech razem sobie pochodzą po sklepie.-mówiłam.-A ja zajmę się Krisem i Minhyunem.

Kira spojrzała się na mnie wdzięcznie. Widać,że jej się podoba ten słodziak.

-A ty cwana trójkącik się robi.-gadał Minni.

Pacnełam go łokciem w bok. Już nie mówił dalej. Przymknął się chwała Bogu.

Po kilku minutach doszlismy do sklepu, który jest otwart 24h na dobę.

-To idziemy kupować. Teamin zajmij się Kirą bo wiesz nie chcę by się zgubiła, a muszę kupić coś naprawdę ważnego i ona nie może wiedzieć co to.-kłamałam.

-Ok

Kira i Teamin odeszli, a Minni zaczął się dławić.

-A tobie co?-spytałam.

-Coś co Kira nie może wiedzieć....czy tobie chodzi o preze....

No i znowu go walnełam, a Kris też się dławił ze śmiechu.

-Wiesz ty chyba za bardzo kolegujesz się z Aronem.-stwierdziłam.

-Nie po prostu sprawdzam jaka jesteś. Zdałaś test. Mogę tobie i JR'owi zrobić ślub.

Face palm. Ludzie trzymajcie mnie on i Sanghee to kuźwa dwie krople wody.

-Idę od was.

-A czyli nie zaprzeczasz?

-Zaprzeczam. Fakt że JR i Aron tak słodko rapują....

-Zakochałaś się w Aronie!!! Ja to jemu powiem.

-A ja powiem Sanghee że ją kochasz.

-Nie masz dowodów.

-Mam.

Kris dalej się śmiał. Matko dostał czkawki.

-Dobra idę cos kupić.

I wtedy się rozdzieliliśmy. No z wyjątkiem Krisa, który poszedł za mną. Spojrzałam się na niego.

-No co?-spytał.-Jak napadnie cię ktoś to ciebie obronię, a po głowie chodzi mi głównie Minhyun.

-Hahah. Zawsze jesteś taki zabawny?

-Tak. Co robisz?

-No wiesz biorę produkty spożywcze.

-Żelki?

-Nie moja wina,że je kocham.

-Glizdy żelki?

-Tak włoże ci je w spodnie i ciebie pogryzą.

-Nie tylko nie ona. Wszystko przeżyję nawet koloroy łeb Sehuna ale nie to.

Zaczeliśmy się śmiać. I wtedy to ja dostałam czkawki.

-Zajebioza.

-O czkawki się dostało.

Wtedy ktoś krzyknął za mną ,,Buuuu'''! Ten osobnik rzucił się na mnie, a ja przestraszona i instyktownie wykręciłam jemu nadgarstek.

-No ej ja chciałem tylko pomuc.-mówił Minhyun.

-Oj wybacz.

Puściłam go szybko.

-Ale przynajmniej pomogło.-powiedziałam.

-Ale za to moja ręka ucierpiała.

-Nie pocałuje jej. Wybij to sobie z głowy.

No i poszliśmy dalej.

<narracja Kiry>

Szłam za Taeminem. Matko jak ja go kocham. On jest taki fantastyczny. Nagle się odwrócił.

-Nadążasz?

-Tak jasne.

Podszedł do mnie i złapał mnie za rękę. No walnełam buraka, a ten lekko się uśmiechnął.

-Nie mogę ciebie zgubić. Jesteś zbyt cenna.

-Hahah serio?

-No tak jesteś moją najkochańszą trainee.

-Serrrrrioooo?

-Tak, a gdybym ciebie jeszcze zgubił to bym mial problem z twoja koleżanką.

-Acha.

Doszła do nas nagle reszta.

-To co idziemy?-spytała Kanon.

-Jasne.

<powrót do narracji Kanon>

Była już gdzies tak 23:40. W te trzy godziny zdążyliśmy wszystko kupić, po drodze się powygłupiać i odprowadzić Taemina, który zaprosił Kirę do siebie. Ale to było słodkie. Oni są stworzeni do siebie.

Weszliśmy do naszego ,,apartamentu''. Zauważyłam,że chyba jest przerwa na reklamę. No i wtedy naskoczyła na nas Sanghee.

-A wy gdzie byliście?

-Mówiłam ci...

-Nic nie mówiłaś.

-Byliśmy na randce wiesz Sanghee.-gadał Minhyun, którego chciałam udusić.-Wiesz było fantastycznie.

-CO?!-krzyczała czerwona Sanghee.

Wtedy doszedł do nas JR.

-Co się stało?-spytał.

-Oni...byli...na randce.

-CO?!-wrzeszczał JR.-Niemożliwe.

-Możliwe. Pocałowałem Kanon przy pełni księżyca. Było tak romantycznie.-mówił Minni.

-Ale przecież nie ma dzisiaj pełni.-stwierdził JR.

-A to pewnie były oczy Kanon.

-Dobra nie bawmy się w to.-powiedziałam.

-Czyli żarujecie?-spytała Sanghee.

-Oczywiście,że tak. Przecież Kanon woli słodki rap JR i Arona.

-Przegiełeś.

Zaczełam go gonić po całym salonie aż nie złapał mnie JR.

-Dobra uspokój się. Wiem,że słodko rapuje, a teraz Minhyun robimy wymianę.

Ten przystanął.

-Jaką wymianę?-spytał.

-Ty z Sanghee idź oglądać dalej film, a ja muszę coś pokazać Kanon.

-Ok.

-Co chcesz mi pokazać?-spytałam.

-Zobaczysz.

Wziął mnie za rękę i poleciał do windy. Wcisnął guzik na dach. Zanim wyjechaliśmy zobaczyłam smutny wzrok Krisa.

Rozdział 21

Wstałam powoli z łóżka. Matko siedziałyśmy aż do dwunastej w nocy, a na dziesiątą miałyśmy wyjść i pracować. Spojrzałam się na budzik 9:30.

-O w mordę jeża!

Szybko wstałam.

-Co jest?-spytała zaspana Sanghee.

-Za pół godziny musimy być na miejscu.

-O kurde.

Ta szybko wstała z łóżka.

-Wiesz co ja pójdę zrobić śniadanie i przy okazji zbudzę chłopaków, a ty obudź dziewczyny bo ty to doskonale robisz.-powiedziałam.

Sanghee się zgodziła i od razu poleciałam prosto do kuchni. Wszędzie było cicho to oznaczało, że wszyscy śpią. Musialam lecieć do Nu'EST.

Gdy doszłam do ich pokoju zaczełam walić w drzwi. Naprzeciw wyszedł mi Aron. Cały rostrzepany w kujonkach. No tak zapomniałam,że on nosi okulary.

-Co jest?-spytał.

-To samo pytanie mi zadała Sanghee.

Ten uśmiechnął się gdy usłyszał jej imię. Ktoś tu się zakochał.

-A więc o co chodzi?

-O to że zaraz musimy wychodzić.

-Nie no co ty.

Spojrzał się na zegarek i mina mu zrzędła.

-Idę zbudzić chłopaków.

-To leć.

Szybko poleciałam do kuchni i zrobiłam dziewczyną śniadanie. Te były już gotowe. Uczesane, umalowane i ubrane, a ja byłam jeszcze w piżamie.

-Jak myślicie Exo już dawno wstało?-spytałam gryząć kanapkę.

-Wiesz chyba nie ale widzieliśmy że B.A.P wstało więc wiesz.-mowiła Michu.

-Ja może wtedy pójdę sprawdzić do nich czy wstali.

-Idę z tobą.-powiedziała Park.

Razem poszłyśmy przez korytarz, który prowadził do pokoju Exo. Ciekawe czy wszyscy zmieśclili się w tym pokoju. Fakt że w nim były sypialnie ale jak chcieli odetchnąć i usiąść na kanapie to im nie było za ciasno?

-Jesteśmy.-oznajmiła moja BFF.

Zaczełam pukać. Nikt nie otwierał.

-Chyba już pojechali.-stwierdziłam żująć moją kanapkę.

-To idziemy.

Już chciałyśmy iść gdy wyszedł nam na spotkanie Sehun.

-O cześc dziewczyny.

-Hej.-powiedziałam.

Sanghee nic nie mówiła.

-Co porabiacie? Chyba zaspałyście bo wiecie...

-Sehun zamknij się,proszę.

Nagle w drzwiach stanał Kris i Luhan w piżamce.

Wiedziałam,że robię się cała czerwona. No kurcze no. Zauważyłam, że Park śmieje się z tego powodu.

-Hej Kanon! Co tu robicie?-spytał Kris.

-Chciałysmy sprawdzić czy się obudziliście. Wszyscy dzisiaj zaspali oprócz B.A.P.

-Acha....dziękujemy za przyszługę akurat wstaliśmy bo Sehun zaczął śpiewać.

-Mnie obudziłeś ty. Znowu coś tam przez sen mówiłeś.-powiedzial uśmiechnięty Luhan.

-To my już pójdziemy.-oznajmiła Sanghee.

-A ty Kanon czemu w piżamie?-spytał Kris.

Przez to wszystko zapomniałam, że jestem w piżamie w króliczki.

I znowu walnełam rumieńca.

-Zapomniałam o tym. Muszę iść się ubrać.

-My tez pójdziemy....to cześć.

Kris znowu pocałował moja rękę. No ja go zabije po prostu on chyba lubi jak jestem czerwona.

-To hej.

Gdy wszyscy byli gotowi pojechaliśmy do miejsca naszych spotkań. Był to ogromny budynek. Wszędzie były jakież przyrządy do karaoke, duże sale do tańca itp.

-To co dziewczyny spotykamy się na pięć godzin?-spytała się Michu.

No tak zapomniałam, że ona Kora i ta niejaka Kira, która nie wróciła na noc są trainee.

-To do zobaczenia.

Ja, Sanghee i Asakura postanowiłyśmy ,,śledzić'' warsztaty Chang'a Woo. Pierwszy zespół z jakim ćwiczył to byli...U-Kiss.

Zauważyłam,ze Asakura cały czas cyka focie wszystkim,a najbardziej to Dongho'wi. Chyba się jej podoba.

<kilka godzin później>

-Dobra zbierajmy się.-stwierdziła Asakura.

-Ok.

-Wiecie co? Podobno w weekendy jest wolne a dzisiaj piątek więc....mamy wolne...to co? Idziemy o Nu'EST?-gawędziła Sanghee.

-Wy idźcie. Zaraz do was dojdę.

Dziewczyny poszły szukać chłopaków. Tymczasem ja musiałam zobaczyć co robi Chang Woo. Ogromna gwiazda K-popu jest przedemną i stoi zamyślony przed oknem.

-Interesuje cię?

Szybko się odwróciłam. Był to Kevin z U-Kiss.

-Nie ja po prostu....tak chciałam....

-Wiem.-zaśmiał się ukazując swoje perfekcyjne zęby- Jestem Kevin.

-A ja Kanon i wiem kim jesteś.

-Serio? Jestem sławny? Nie wiedziałem.

Zaśmialiśmy się.

-Wiesz chyba ciebie gdzieś widziałem.-powiedział.

-Nagrywałam to co robicie. Pracuję w prasie więc będziemy wpadać na siebie.

-A no tak. Chcesz zrobić wywiad z Changiem?

-Póki co to chyba nie. Wydaje się być zimny.

-Bo taki niestety jest od siedemnastu lat.

-Skąd wiesz?

-To brat mojej mamy.

-To oznacza,że to....

-Tak to mój wujek.

-Mogłabym zrobić wywiad z wami? Z U-Kiss?

-Jasne, a kiedy?

-Za tydzień w weekend?

-Ok. Dobrze lece papa.

I tak zostałam sama. Postanowiłam, że pójdę do dziewczyn gdy usłyszałam jak ktoś tańczy. Poszłam za głosem muzyki i weszłam do ogromnej sali tanecznej. Była tam tylko jedna osoba. Kris.

Już chciałam zawrócić ale złapał mnie za rękę. Spojrzał się mi w oczy i się uśmiechnął.

-Co tu robisz?-spytał.

-Usłyszałam muzykę więc....fajnie tańczyłeś.

-Dzięki.

Powoli puścił mnie.

-A ty?

-Co ja?-spytałam tępo.

-Tańczysz? Pokaż?

-Nie. Ja nie tańczę.

-A śpiewasz?

-Też nie.

-A potrafisz grać na jakimś instrumencie?

-Nie....a właściwe tak.

-A na jakim?

-Fortepianie, wiolonczeli i skrzypcach.

Kris uśmiechnął się i złapał mnie za rękę. Zaciągnął mnie do sali muzycznej.

-Może zagraj najpierw na fortepianie?

-Nie ja już nie gram.

-Prosze ciebie z pewnością pięknie grasz.

Usiadłam niechętnie przy fortepianie, a obok mnie Kris. Nie wiedziałam co mam zagrać. Miałam pustkę w głowie.

-Ja nie wiem....

-Znasz taką kołysankę jak ona się nazywała....,,W krainie marzeń''?

-Tak znam.

-To zagraj i zaśpiewaj.

Zaczełam powoli sunąć po klawiszach. Lekko się stresowałam ale postanowiłam wyluzować. Zaczełam śpiewać:

-Hej podróżniku zamknij oczy swe

Bo gdy nadejdzie noc zaśniesz soooobiee.

Zamknij oczka i leć chen.

Prost do gwiazd

Prost do......

Nie mogłam dalej śpiewać. Czułam jak po policzkach spływają mi łzy. Kris zauważył to wszystko i przysunął mnie do siebie.

-Ej nie płacz.-mówił.

Zaczął wycierać moje łzy.

-Czemu płaczesz?-spytał.

-Ta piosenka kojarzy mi się z mamą.

-Tęsknisz za nią?

-I to bardzo. Nawet nie wiem jaka była.

-Nie żyje?

-Tak umarła przy moich narodzinach.

-Tak mi przykro.

Powoli przytulił mnie. Chyba potrzebowałam tego. Bliskości drugiego człowieka, który mnie wysłucha i zrozumie.

-Wyżal się mi.-stwierdził po chwili.

Już nie tulił mnie tylko patrzył się w moje oczy.

-Mój dziadek puszczał mi kiedyś jak nie mogłam spać tą kołysankę. To był głos mojej mamy. Zawsze gdy się bałam słuchalam tego dlatego tak mnie ranią wspomnienia.

-Ktoś cię zranił?

-Wszyscy, a właściwe dlaczego ci to mówię?

Wstawałam powoli gdy Kris złapał mnie za rękę.

-Mówisz mi to ponieważ możesz mi zaufać, a ja bardzo ciebie lubię i chcę ci pomóc.

Usiadłam powoli. On miał rację. Musiałam z kimś o tym porozmawiać. Z kimś kto mnie wysłucha i zrozumie.

-Dziękuję tobie. Tego było mi trzeba.-powiedziałam.

Już nie płakałam. Wiedziałam,że przy mnie jest przyjaciel.

Kris powoli schylił się do mnie i pocałował mnie w policzek.

Znowu strzeliłam buraka ale ten tylko wyszczerzył się.

-Lubię jak się rumienisz. Pewnie urodę masz po mamie.

-Nie....wiem że oczy mam po ojcu.

-Twoj ojciec musiał mieć naprawdę śliczne oczy.

Usmiechnełam się.

-Chyba znowu się rumienisz.

-Kanon tutaj jesteś, szukałem ciebie.-był to JR.-Dziewczyny chcą wiedzieć gdzie jesteś.

-Już idę.-powiedziałam.-Cześć Kris.

Pocałowałam go w policzek.

Ten stał skamieniały. Chyba się tego niespodziewał.

-Idziemy?-spytałam JR'a.

-Dojdę do ciebie muszę tylko coś poszukać.

-Jak chcesz.

<narracja Krisa>

Patrzyłem skamieniały jak Kanon odchodziła. Chyba też bardzo mnie lubi tak jak ja ją. Nic mi nie zepsuje tego dnia.

Zaczełem iść do wyjścia gdy JR pchnął mnie.

-Czego ty nie zrozumiałeś po wczorajszej rozmowie?-spytał.

-Nie mogę się z nią przyjaźnić? A nawet gdyby do czegoś doszło to nic ci do tego.

-Słuchaj lepiej żebym nie spotkał ciebie z nią. Ostatni raz zeby mi to było,że zbliżyłeś się do niej.

-Nie spinaj się tak.

-Nie zamierzam. To moje kolejne ostrzeżenie.

Po tych słowach JR poszedł sobie.

-Naiwny jest. Myśli, że go posłucham.

<powrót do narracji Kanon>

-Hej dziewczyny jestem już.-powiedziałam.

Wszystkie dziewczyny już stały przy samochodzie.

-Kanon poznaj Kim Kirę.-powiedziała Sanghee.

Naprzeciw mnie wyszła ta Kira. Miała ona piękne rudo złote włosy rozpuszczone, które dosięgały jej do pasa. Ubrana była w zieloną kurtkę.

-Miło mi jestem Kanon.-powiedziałam.

-Widze,że zaprzyjaźnimy się.-powiedziała Kira.

-A wiecie,że dzisiaj maraton Harrego Potera leci?-spytała Sanghee.-Będziemy oglądać.

-Nie zaśniemy przez całą noc!-krzyczała Michu.

Patrzyłam się na nie i się uśmiechałam. Moje przyjaciółki. Nagle do nas doszedł JR.

-Hej gdzie byłeś?-spytałam.

-Musiałem się czymś zająć.

-A czym?

-A niczym ważnym. Sprawdzałem czy nic nie zostawiłem.

-Acha. Dobrze to jedziemy?