Rozdział 27

<narracja Michu>

Siedziałam obok Himchana. Matko ale on było boski.

Nagle spojrzał się na mnie i uśmiechnął.

-Podziwiasz mój urok?-spytał.

Szybko odwróciłam wzrok.

-Hehe nie no coś ty....

-...bo ja twój podziwiałem.

Spojrzałam się na niego. Był całkowicie poważny. Matko czy mi się to śni?

-Według mnie jesteś piękna.-mówił.

Wziął moje dłonie i przyłożył sobie do klaty.

-Te serce bije dla ciebie.

Ojejka. Poczułam falę ciepła. Chya walnełam rumieńca. Niech nikt nam nie przeszkadza. Proszę niech zboczona tęcza tutaj nie przyjdzie.

Himchan puścił moje ręce i swoimi dotknął okolice mojego serca.

-A twoje bije dla mnie.

Jego ręce nagle znalazły się na mojej talii. Przysunął mnie do siebie. Byliśmy tak blisko siebie. Ten przybliżył swoje usta do mojego ucha. Czułam jego oddech i jego głos. Piękny głos.

-Podobasz mi się.-szeptnął.

Zabrał swoje usta z mojego ucha. Pocałował mnie w szyję i wtedy wszystko działo się szybko. Ten przysunął moją twarz do swojej. Nasze usta się stykały gdy coś szybko oderwało mnie od niego.

-Ty kretynie!-krzyczał Zelo.-Jak mogłeś patafianie!!!

Zelo leżał na Himchanie. Wstał i patrzył się na mnie ze łzami w oczach.

-Nienawidzę cię!-krzyknął do Himchana.

O co tu chodziło?

-Zelo co się stało?-spytałam.

-Nic. Odchodzę stąd.

Szybko poleciał do swjego pokoju. Co jemu jest?

Podleciałam do Himmiego i pomogłam mu wstać.

-Co to było?

-Yyy...bo widzisz...Zelo pewnie znowu się bawi w te głupie gierki.

-Himchan to miała być głupia gierka?

-No tak. Udaje zazdrosnego.

-Idę stąd.

-Michu!

Złapał mnie za rękę. Matko ile bym dała za jego względy i pocałunek ale on w tej chwili mnie okłamywał. Czułam to. Taka głupia nie byłam.

Wyrwałam się z nejo uścisku i poszłam w stronę pokoju. Wtedy spotkałam Sanghee.

-A ty co taka szczęśliwa?-spytałam.

-Minhyun dał mi swoją bluzkę.

Pokazała mi ją i przyłożyła sobie do nosa by coś wąchnąć.

-I jeszcze nim pachnie.

-Haha i dał ci dobrowolnie?

-Tak. Ale muszę dać coś z garderoby Kanon dla JR'a.

-O jak słodko ale ona jak się dowie to was zabije. Przecież jest pokłócona z JR'em.

-No tak ale dzięki temu się pogodzą mówię to.

-Jesteś ich prywatną swatką?-zapytałam.

-A co myślałaś? JR dałby sobie radę. Ale Kanon jest taka uparta. Trzeba jej oczy otworzyć.

-No tak. To co robimy?

-Idziemy poszperać w szafie Kanon.

<powrót do narracji Kanon>

-Ej Kanon gramy w butelkę?-zaproponował Kevin.

-Nie dzięki. Dwie dziewczyny i reszta chłopaków? To nie idzie razem ze sobą w parze.

-A gdzie ty tu dziewczyny widzisz.

Wskazałam palcem na Kevcia.

-Och czuję się taki męsko damski.-odparł.

Spojrzałam na zegarek. Była już godzina 16:30.

-Muszę już iść. Dziękuję,że mnie zaprosiliście. Było po prostu fantastycznie

-Nie ma za co.-powiedzieli wszyscy.

Wstalam powoli i wziełam swój płaszczyk. Chciałam już iść.

-Czekaj odprowadzę ciebie.-powiedział Kiseop.

Zaczekałam na niego i razem poszliśmy do windy.

-Wpadaj tu kiedy chcesz.-mówił Lee.-Bardzo fajnie się z tobą bawiłem.

-Dzięki. Ja z tobą i resztą też.

Dał mi jakąś karteczkę.

-To mój numer jakbyś chciała pogadać ale wpaść. Bym uprzedził resztę bo oni są...nieogarnięci.

-Dzięki. Zapiszę go sobie. Mam pytanko.

-Jakie?

-Lubisz zwierzęta?

-Tak pieski, a co?

-A tak chciałam się spytać.

Winda otworzyła się.

-To cześć.-powiedziałam.

-Do zobaczenia.-odpowiedział Kiseop uśmiechając się.

Po kilku minutach byłam już w naszym mieszkaniu. Dziewczyny siedziały już w kuchni.

-Hej jestem.-powiedziałam do nich.-Co zajadacie?

-Pizze, też chcesz mamy dużo pudeł. Z chłopakami z Nu'EST zamówiliśmy.-powiedziała Sanghee.

-Acha No dobrze.

Usiadłam obok Sanghee i Michu. Luknełam na nową bluzke mojej koleżanki.

-Masz fajną bluzke. Minhyun nie miał podobnej?-spytałam.

-Ma, znaczy miał.

-Jak to? Dał ci?

-Tak dałem jej.-powiedział Minhyun.

No i chłopacy się zebrali.

-To podejrzane.Jesteście parą?

Minhyun tylko otworzył szeroko oczy,a Sanghee zaczeła się dławić.

Michu musiała naszą drogą Park klepać po plecach.

-Powiedziałam coś nie tak?

-Po prostu zrobiliśmy wymianę.-odparł Minni.

-Acha. A jaką?

I wtedy do pokoju wszedł JR. Obok szyi miał luźno zawieszony szaliczek.

Skąd ja ten szaliczek znam. Luknełam na Hwanga i Park. Oboje ukrywali uśmiech. To ...niemożliwe.

-Nie ma mnie tylko kilka godzin w domu, a wy już odwalacie.

-Nieprawda.-powiedziała Sanghee.

Patrzyłam się na ten szalik. Gdzie ja go widziałam?

-O JR, a ty co damskie ciuchy nosisz? Już mamy jednego takiego Rena.-powiedział Aron gryząc kawałek pizzy.

O nie!

-To jest ta wymiana?-spytałam.-Mój szaliczek?

Podeszłam do JR'a.

-Oddaj mi go.

-Nie. On jest mój. Skąd ci przyszedł pomysł...

-To szalik mojej cioci oddawaj go.

-Nie masz pewności...

Sprawdziłam metkę. Tak dobrze myślała. Własność Miranda Winter.

-Oszust.-powiedziałam.-Jak ty możesz teraz zabierać mi pamiątkowe ciuchy po tym wszystkim co....

Nie dokończyłam zdania bo ten mnie przytulił.

-Nie obrażaj się proszę.-szeptnął mi do ucha.

Próbowałam się wyrwać ale to nic nie dało. Kurcze był silnijeszy odemnie.

-JR dusisz mnie.

-Wybaczysz mi tamto zajście z Krisem?

-No ale....

-Proszę.

Spojrzał się na mnie i zaczął robić kocie oczka. On takie coś potrafi? Jaki hardcor.

-To co?-spytał.

Stanełam na palcach i pocałowałam go w policzek.

-To chyba oznacza tak.-stwierdził.

-Masz racje ale jak dalej będziesz mnie tak dusić to masz przerąbane.

-Tak oczywiście.

Wypuścił mnie z objęć.

-Ale szaliczek jest mój.

-Dobra oddaję ci go.

JR zdjął szalik i delikatnie założył go na mnie.

-Ojej jak słodko zaraz się popłaczę z tej miłości.-mówiła Sanghee.

-Haha zabiję ciebie zaraz.

-I znowu ja z Minhyunem ratujemy was związek.

-Jaki związek?-spytałam razem z JR'em.

-No wasz. Matko święta wy macie ogromne problemy.

Tylko wzruszyłam ramionami. O brzuszek się odezwał. Czas na coś do zjedzenia. Chciałam wziąć pudełko z pizzą gdy JR też je złapał.

-To co na współę?-spytał.

-Tak.