Rozdział 21

Wstałam powoli z łóżka. Matko siedziałyśmy aż do dwunastej w nocy, a na dziesiątą miałyśmy wyjść i pracować. Spojrzałam się na budzik 9:30.

-O w mordę jeża!

Szybko wstałam.

-Co jest?-spytała zaspana Sanghee.

-Za pół godziny musimy być na miejscu.

-O kurde.

Ta szybko wstała z łóżka.

-Wiesz co ja pójdę zrobić śniadanie i przy okazji zbudzę chłopaków, a ty obudź dziewczyny bo ty to doskonale robisz.-powiedziałam.

Sanghee się zgodziła i od razu poleciałam prosto do kuchni. Wszędzie było cicho to oznaczało, że wszyscy śpią. Musialam lecieć do Nu'EST.

Gdy doszłam do ich pokoju zaczełam walić w drzwi. Naprzeciw wyszedł mi Aron. Cały rostrzepany w kujonkach. No tak zapomniałam,że on nosi okulary.

-Co jest?-spytał.

-To samo pytanie mi zadała Sanghee.

Ten uśmiechnął się gdy usłyszał jej imię. Ktoś tu się zakochał.

-A więc o co chodzi?

-O to że zaraz musimy wychodzić.

-Nie no co ty.

Spojrzał się na zegarek i mina mu zrzędła.

-Idę zbudzić chłopaków.

-To leć.

Szybko poleciałam do kuchni i zrobiłam dziewczyną śniadanie. Te były już gotowe. Uczesane, umalowane i ubrane, a ja byłam jeszcze w piżamie.

-Jak myślicie Exo już dawno wstało?-spytałam gryząć kanapkę.

-Wiesz chyba nie ale widzieliśmy że B.A.P wstało więc wiesz.-mowiła Michu.

-Ja może wtedy pójdę sprawdzić do nich czy wstali.

-Idę z tobą.-powiedziała Park.

Razem poszłyśmy przez korytarz, który prowadził do pokoju Exo. Ciekawe czy wszyscy zmieśclili się w tym pokoju. Fakt że w nim były sypialnie ale jak chcieli odetchnąć i usiąść na kanapie to im nie było za ciasno?

-Jesteśmy.-oznajmiła moja BFF.

Zaczełam pukać. Nikt nie otwierał.

-Chyba już pojechali.-stwierdziłam żująć moją kanapkę.

-To idziemy.

Już chciałyśmy iść gdy wyszedł nam na spotkanie Sehun.

-O cześc dziewczyny.

-Hej.-powiedziałam.

Sanghee nic nie mówiła.

-Co porabiacie? Chyba zaspałyście bo wiecie...

-Sehun zamknij się,proszę.

Nagle w drzwiach stanał Kris i Luhan w piżamce.

Wiedziałam,że robię się cała czerwona. No kurcze no. Zauważyłam, że Park śmieje się z tego powodu.

-Hej Kanon! Co tu robicie?-spytał Kris.

-Chciałysmy sprawdzić czy się obudziliście. Wszyscy dzisiaj zaspali oprócz B.A.P.

-Acha....dziękujemy za przyszługę akurat wstaliśmy bo Sehun zaczął śpiewać.

-Mnie obudziłeś ty. Znowu coś tam przez sen mówiłeś.-powiedzial uśmiechnięty Luhan.

-To my już pójdziemy.-oznajmiła Sanghee.

-A ty Kanon czemu w piżamie?-spytał Kris.

Przez to wszystko zapomniałam, że jestem w piżamie w króliczki.

I znowu walnełam rumieńca.

-Zapomniałam o tym. Muszę iść się ubrać.

-My tez pójdziemy....to cześć.

Kris znowu pocałował moja rękę. No ja go zabije po prostu on chyba lubi jak jestem czerwona.

-To hej.

Gdy wszyscy byli gotowi pojechaliśmy do miejsca naszych spotkań. Był to ogromny budynek. Wszędzie były jakież przyrządy do karaoke, duże sale do tańca itp.

-To co dziewczyny spotykamy się na pięć godzin?-spytała się Michu.

No tak zapomniałam, że ona Kora i ta niejaka Kira, która nie wróciła na noc są trainee.

-To do zobaczenia.

Ja, Sanghee i Asakura postanowiłyśmy ,,śledzić'' warsztaty Chang'a Woo. Pierwszy zespół z jakim ćwiczył to byli...U-Kiss.

Zauważyłam,ze Asakura cały czas cyka focie wszystkim,a najbardziej to Dongho'wi. Chyba się jej podoba.

<kilka godzin później>

-Dobra zbierajmy się.-stwierdziła Asakura.

-Ok.

-Wiecie co? Podobno w weekendy jest wolne a dzisiaj piątek więc....mamy wolne...to co? Idziemy o Nu'EST?-gawędziła Sanghee.

-Wy idźcie. Zaraz do was dojdę.

Dziewczyny poszły szukać chłopaków. Tymczasem ja musiałam zobaczyć co robi Chang Woo. Ogromna gwiazda K-popu jest przedemną i stoi zamyślony przed oknem.

-Interesuje cię?

Szybko się odwróciłam. Był to Kevin z U-Kiss.

-Nie ja po prostu....tak chciałam....

-Wiem.-zaśmiał się ukazując swoje perfekcyjne zęby- Jestem Kevin.

-A ja Kanon i wiem kim jesteś.

-Serio? Jestem sławny? Nie wiedziałem.

Zaśmialiśmy się.

-Wiesz chyba ciebie gdzieś widziałem.-powiedział.

-Nagrywałam to co robicie. Pracuję w prasie więc będziemy wpadać na siebie.

-A no tak. Chcesz zrobić wywiad z Changiem?

-Póki co to chyba nie. Wydaje się być zimny.

-Bo taki niestety jest od siedemnastu lat.

-Skąd wiesz?

-To brat mojej mamy.

-To oznacza,że to....

-Tak to mój wujek.

-Mogłabym zrobić wywiad z wami? Z U-Kiss?

-Jasne, a kiedy?

-Za tydzień w weekend?

-Ok. Dobrze lece papa.

I tak zostałam sama. Postanowiłam, że pójdę do dziewczyn gdy usłyszałam jak ktoś tańczy. Poszłam za głosem muzyki i weszłam do ogromnej sali tanecznej. Była tam tylko jedna osoba. Kris.

Już chciałam zawrócić ale złapał mnie za rękę. Spojrzał się mi w oczy i się uśmiechnął.

-Co tu robisz?-spytał.

-Usłyszałam muzykę więc....fajnie tańczyłeś.

-Dzięki.

Powoli puścił mnie.

-A ty?

-Co ja?-spytałam tępo.

-Tańczysz? Pokaż?

-Nie. Ja nie tańczę.

-A śpiewasz?

-Też nie.

-A potrafisz grać na jakimś instrumencie?

-Nie....a właściwe tak.

-A na jakim?

-Fortepianie, wiolonczeli i skrzypcach.

Kris uśmiechnął się i złapał mnie za rękę. Zaciągnął mnie do sali muzycznej.

-Może zagraj najpierw na fortepianie?

-Nie ja już nie gram.

-Prosze ciebie z pewnością pięknie grasz.

Usiadłam niechętnie przy fortepianie, a obok mnie Kris. Nie wiedziałam co mam zagrać. Miałam pustkę w głowie.

-Ja nie wiem....

-Znasz taką kołysankę jak ona się nazywała....,,W krainie marzeń''?

-Tak znam.

-To zagraj i zaśpiewaj.

Zaczełam powoli sunąć po klawiszach. Lekko się stresowałam ale postanowiłam wyluzować. Zaczełam śpiewać:

-Hej podróżniku zamknij oczy swe

Bo gdy nadejdzie noc zaśniesz soooobiee.

Zamknij oczka i leć chen.

Prost do gwiazd

Prost do......

Nie mogłam dalej śpiewać. Czułam jak po policzkach spływają mi łzy. Kris zauważył to wszystko i przysunął mnie do siebie.

-Ej nie płacz.-mówił.

Zaczął wycierać moje łzy.

-Czemu płaczesz?-spytał.

-Ta piosenka kojarzy mi się z mamą.

-Tęsknisz za nią?

-I to bardzo. Nawet nie wiem jaka była.

-Nie żyje?

-Tak umarła przy moich narodzinach.

-Tak mi przykro.

Powoli przytulił mnie. Chyba potrzebowałam tego. Bliskości drugiego człowieka, który mnie wysłucha i zrozumie.

-Wyżal się mi.-stwierdził po chwili.

Już nie tulił mnie tylko patrzył się w moje oczy.

-Mój dziadek puszczał mi kiedyś jak nie mogłam spać tą kołysankę. To był głos mojej mamy. Zawsze gdy się bałam słuchalam tego dlatego tak mnie ranią wspomnienia.

-Ktoś cię zranił?

-Wszyscy, a właściwe dlaczego ci to mówię?

Wstawałam powoli gdy Kris złapał mnie za rękę.

-Mówisz mi to ponieważ możesz mi zaufać, a ja bardzo ciebie lubię i chcę ci pomóc.

Usiadłam powoli. On miał rację. Musiałam z kimś o tym porozmawiać. Z kimś kto mnie wysłucha i zrozumie.

-Dziękuję tobie. Tego było mi trzeba.-powiedziałam.

Już nie płakałam. Wiedziałam,że przy mnie jest przyjaciel.

Kris powoli schylił się do mnie i pocałował mnie w policzek.

Znowu strzeliłam buraka ale ten tylko wyszczerzył się.

-Lubię jak się rumienisz. Pewnie urodę masz po mamie.

-Nie....wiem że oczy mam po ojcu.

-Twoj ojciec musiał mieć naprawdę śliczne oczy.

Usmiechnełam się.

-Chyba znowu się rumienisz.

-Kanon tutaj jesteś, szukałem ciebie.-był to JR.-Dziewczyny chcą wiedzieć gdzie jesteś.

-Już idę.-powiedziałam.-Cześć Kris.

Pocałowałam go w policzek.

Ten stał skamieniały. Chyba się tego niespodziewał.

-Idziemy?-spytałam JR'a.

-Dojdę do ciebie muszę tylko coś poszukać.

-Jak chcesz.

<narracja Krisa>

Patrzyłem skamieniały jak Kanon odchodziła. Chyba też bardzo mnie lubi tak jak ja ją. Nic mi nie zepsuje tego dnia.

Zaczełem iść do wyjścia gdy JR pchnął mnie.

-Czego ty nie zrozumiałeś po wczorajszej rozmowie?-spytał.

-Nie mogę się z nią przyjaźnić? A nawet gdyby do czegoś doszło to nic ci do tego.

-Słuchaj lepiej żebym nie spotkał ciebie z nią. Ostatni raz zeby mi to było,że zbliżyłeś się do niej.

-Nie spinaj się tak.

-Nie zamierzam. To moje kolejne ostrzeżenie.

Po tych słowach JR poszedł sobie.

-Naiwny jest. Myśli, że go posłucham.

<powrót do narracji Kanon>

-Hej dziewczyny jestem już.-powiedziałam.

Wszystkie dziewczyny już stały przy samochodzie.

-Kanon poznaj Kim Kirę.-powiedziała Sanghee.

Naprzeciw mnie wyszła ta Kira. Miała ona piękne rudo złote włosy rozpuszczone, które dosięgały jej do pasa. Ubrana była w zieloną kurtkę.

-Miło mi jestem Kanon.-powiedziałam.

-Widze,że zaprzyjaźnimy się.-powiedziała Kira.

-A wiecie,że dzisiaj maraton Harrego Potera leci?-spytała Sanghee.-Będziemy oglądać.

-Nie zaśniemy przez całą noc!-krzyczała Michu.

Patrzyłam się na nie i się uśmiechałam. Moje przyjaciółki. Nagle do nas doszedł JR.

-Hej gdzie byłeś?-spytałam.

-Musiałem się czymś zająć.

-A czym?

-A niczym ważnym. Sprawdzałem czy nic nie zostawiłem.

-Acha. Dobrze to jedziemy?